Griftetal - Minningar orð

Ingibjörg Þórdís Sigurðardóttir

f. 07. 09. 1957 - d. 09.03. 2005.

Gislaveds kyrkju
21 mars 2005

Þytt úr miningarorði sem presturinn gerði við jarðaför.
Översett griftetal som prästen gjorde från Svenska till Isländska.
Präst: Ingemar Nilsson

Ingibjörg hefur flutt aftur. Í fyrra skiptið flutti hún frá Íslandi til Svíþjóðar. Ég sem hef aldrei flutt lengra en 25 mílur á í smá erfiðleikum með að skilja hvaða hugsanir bærðust með henni og fjölskyldunni, þegar þið fluttuð í nýtt land, öðruvísi menningu, nýtt tungumál og margt annað. Ingibjörg hugsaði kannski um stóra ævintýrið, hvaða framtíð eignumst við í Svíþjóð, nýja landinu? Þar finnst hugsunin um vinnu, og að eignast nýtt heimili, nýja vini, nýja vinnufélaga og einnig nýjar upplifanir. Hún gerði hvað hún gat til að fá vinnu og gott líf í Svíþjóð fyrir sig og fjölskylduna.

En að flytja í nýtt land þýðir líka að ljúfa verður tengsl, fara langt frá ættingjum og vinum jafnvel þó að maður geti með síma og nú Netinu geti hist og haft samskipti. Það getur verið þungt og erfitt að klippa á ræturnar til að vita hvort vængirnir beri mann. Ef ekki getur maður jú flutt til baka. Svo var það kannski ekki meiningin að dveljast í Svíþjóð alla tíð, en þannig varð það reyndar fyrir Ingibjörgu. Fjölskyldan stækkaði. Hún fékk vinnu og vini. Ræturnar byrjuðu að festa sig í sænskri jörð og það yrði ekki auðvelt að flytja aftur heim.

En samt sem áður hefur Ingibjörg flutt einu sinni enn. Dauðinn er á sinn hátt tlutningar. Og einmitt núna eigum við erfitt með að finna nokkra þýðingu með þessum tlutningum. jafnvel þó að við vitum að tækifæri Guðs felast líka í sársauka dauðans. Á miðjum aldri, á sínum besta aldri þegar fjölskyldan þarfnaðist hennar hvað mest, flutti hún. Líf hennar fékk snöggan endi í erfiðum sjúkdómi. Eina huggunin er að hún sleppur við veikindi og þjáningar. En okkur sem eftir erum liður illa í hjartanu þegar við söknum hennar. Við syrgjum.

En kannski getur áhugi hennar á að spila bingo samt sem áður hjálpað okkur að horfa fram á vegin, eins og við gjarnan gerum í kirkju og heimi trúarinnar. Þegar við hugsum um sorgina og það slæma sem gerst hefur, getur manni fundis að Ingibjðrg hafi veðjað öllu á örfáar bingoraðir. En engin röð gaf nokkuð í aðra hönd. hún tapaði öllu.

Samt. í heimi trúarinnar er það öfugt. Við sjáum það um páskana. Þessi vika kallast dyrnbilvika. við fylgjum Jesú á leið inn í þjáningar og dauða. En Þegar hann er negldur á krossinn á tOstudaginn langa lítur það út fyrir að illskan hafi hrósað sigri.Það eru mörg þung orð sem falla í garð Jesú. En páskadagurinn hefur annan boðskap: Jesús lífir! Lærisveinarnir heyra að Jesú lifi. Þeir fá að hitta hann aftur. Þeir þekkja hann aftur þegar hann brýtur brauðið með þeim einmitt eins og hann gerði með þeir við síðustu kvölmáltíðina áður en hann dó. Já það sem leit út eins og stærsti ósigur Jesú varð sigur yfir því illa og upprisa eilífs lífs í dýrðinni.

Hugsið ykkur ef það er þannig líka fyrir Ingibjörgu? Ekki því að ég viti hvort maður hrópar bingó á himninum. en ef maður verður glaður yfir bingóvinningi á jörðinni, þá er það eiginlega bara grín miðað við þá stórfenglegu gleði sem bíður á himni. Og ég vil trúa því að þessi vinningur eigi við um hana. Postulinn Páll skrifar í rómarbréfi:

"Vitið þið þá ekki að allir sem skírðir hafa verið í Jesú Kristi hafa líka verið skírðir í dauða hans? Gegnum skírnina höfum við dáið og verið grafin með honum þvi að við ætlum líka að lifa nýju lífi, eins og Kristur reis upp frá dauðum vegna miskunar föðurins. Því höfum við orðið eitt með honum, með því að deyja eins og hann verðum víð líka sameinuð með honum og rísum upp eins og hann" (Róm 6:3-5)

Þess vegna getur líka Páll alltaf ritað til syrgjandi manneskja: .,Við viljum að þið vitið hvernig það gengur með þá sem látast. svo að þið þurfið ekki að syrgja eins og aðrir. þeir sem eiga enga von. Ef Jesús hefur dáið og risið upp. sem við trúum. þá mun Guð einnig með Jesú færa þá dánu til hans" (Þess 4:13-14)

Þessi orð gefa okkur vissulega ekki Ingibjörgu til baka. Ekki heldur gerir það lífið glaðara með kraftaverki. En loforðið og vonin finnst þar þrátt fyrir það. Við megum trúa því að hún hefur nú fengið að flytja heim í þann himinn sem einu sinni stendur opinn fyrir okkur öll með trúnni á Jesús Kristi herra okkar. Við getum glaðst yfir því að fá að upplifa það sama og hún þegar við flytjum úr þessum heimi. Þar finnst hvorki sorg né dauði, bara allt það dásamlega sem Guð gefur í nýja himneska lífinu.

Í þessum flutningum erum við ekki ein, hvorki við eða Ingibjörg. Nei það er satt

sem stendur í 23. sálmi í ... sálmur eftir Davíð

,,Herrann er minn hirðir mig mun ekkert bresta

Á grænum grundum…..”

Við hlustum á þennan sálm á íslensku, móðurmáli Ingibjargar og látum sama öryggi umleika okkur bæði í lífi og dauða. Í Jesú nafni. Amen